Ve o cevizlerin kabuklarından yaptığım minik gemicikler...
Babam Kemah'ta doğmuş ancak 13 yaşından itibaren İstanbul'da yaşamış. 70 yaşından sonra Kemah'ta bir arazi alıp oraya çizimlerini kendisinin yaptığı bir ev inşa ettirmişti. 97 yaşında vefat etmeden bir sene öncesine kadar her yaz annemle birlikte gidip 3 ay o evde kalırlardı.
Orada bulunduğu süre zarfında eskiden bir değirmen arazisi olan bahçeye çeşit çeşit meyve ağaçları dikmiş. Bir tane de ceviz ağacı var. Kemah'ın cevizi meşhurdur. Küçük cins cevizlerin tadı çok güzeldir ama kırması zordur. Bilinen tabiriyle Kemah cevizi çetin cevizdir...
Babamla annemin 2008 yılındaki vefatlarından bu yana o evde oturan Kemah'lı dostlarımız bize babamın diktiği ağaçların meyvelerinden bir paket gönderir. Bizim için babamın ağaçlarının meyvelerini yemenin ne demek olduğunu tahmin edebilirsiniz.
Geçen sezon gelen cevizleri çok dikkatli kırdım. Sağlam taraflarına fotoğrafta gördüğünüz minik gemilerden yaptım. Her çocuğuna ve her torununa birer adet yaptım. Bu kendime ayırdığım gemi. Bakınca babamı anıyorum. Çok muhterem adamdı.
Her baharda Kemah'a gider, dostları ziyaret eder, evin bahçesinde oturur annemle babamı yad ederdim. Bu sene pandemi yüzünden gidemedim. Ara ara bu ceviz kabuğundan gemiye bakıp, kendi kendime "ilk fırsatta inşallah..." diyorum.